we zijn vertrokken!

Eindelijk vertrokken na 2 maanden aan ons rood autootje te zitten werken. hopelijk zit alles nu goed.

ondertussen zijn we al 2 weken onderweg. vertrokken uit Bloemfontein waar we afscheid zijn gaan nemen van Riaan zijn zusje. dit was de laatste keer dat we naar iemand toe konden rijden. vanaf toen is het net Riaan, ons rood autootje en ik.

we zijn vertrokken richting westkust via achterpaden. echt ongelooflijk hier kunnen we een paar 100 kilometers rijden zonder enig iemand tegen te komen. heel fijn zolang ons karretje niet breekt!

2 dagenlater zijn we aangekomen in Port Noloth, een klein vissersdorpje, waar jammer genoeg geen vis te bespeuren was.

Ik heb me de volgende ochtend in de Atlantische oceaan gewaagd, maar man man man dat was koud! denk dat ik het geen volle minuut heb volgehouden.

Dan zijn we door Richtersveld gereden richting vioolsdrift dat aan de grens ligt met Namibie. we waren een beetje sneller dan verwacht in Namibië, maar vanaf dat we de grens overstaken en het landschap veranderde in droogte en ongelooflijke hitte realiseerden we ons dat we nu echt begonnen zijn met de trip.

we zijn richting AI-Ais gereden dat aan de Fish River Canyon ligt waar we op zoek zijn gegaan voor een kampeerplek.

Gelukkig was het kampeerterrein waar we waren gaan zien veel te duur waardoor we verder zijn gereden van de baan en een fantastische plek hebben gevonden. we warren al in de wolken van de locatie, maar toen we een beetje zijn gaan wandelen konden we het niet geloven, maar daar was de Orange River! waar we met kleren en al zijn ingesprongen.

Deze plek was een beetje te mooi om waar te zijn wat we de volgende ochtend hebben gemerkt. vroeg in de ochtend hoorden we geroep waardoor we snel alles hebben ingepakt omdat we dachten dat we op iemands land zaten, maar toen bleek het bavianen te zijn. ik was terug gerust gesteld en ben naar de rivier gegaan. maar terug naar de auto hadden die vandalen toch onze achteruitkijkspiehgels van onze auto afgerukt! tja daar ging onze goedkope overnachting. en mijn oma hed me nog zo gewaarschuwd voor de bavianen. me ja we moeten nog veel leren...

De Fish River Cayon is nauwlijks te beschrijven...ongelooflijk mooi.

Verder noord gereden richting Lüderitz. een stadje aan de kust wat en beetje een wild west gevoel geeft. daar zijn we 2 dagen in Point Diaz gebleven. hier aangekomen hebben we ons in een lange tijd niet volledig zorgeloos gevoeld de sfeer in Point Diaz was zo relaxed. wit zand, 20 meter verder in de oceaan waar we sliepen zaten zeehonden te zonnen en voor de rest was er niemand buiten een paar vissers. we zaten hier wel op een gewone kampingplek maar ik weet niet of er eentje deze zal kunnen evenaren. en toen we de man van de kampingplek vroegen waar we vis of kreeft in de buurt konden kopen heeft hij ons zomaar 6 levende kreeften gegeven! voelde me enorm schuldig om ze levend in de pot te gooien maar tjonge dat was lekker.

Onze volgende stap was de woestijn. jammer genoeg moet je enorm veel betalen om daar te komen, dus hebben we besloten om naar Sossusvlei te rijden. 1 van de enige plekken waar je kan geraken zonder hopen geld te moeten neertellen. Wat jammer genoeg Namibiës grootse toeristenatractie is. we konden hier jammer genoeg niet wildkamperen waardoor we ons voor de eerste keer tussen bussen toeristen moesten leggen. dit was een beetje een tegenvaller tot we de volgende ochtend tijdens de zonsopgang een zandduin hebben beklommen en ons toch konden wegtrekken van de grote massa. Je voelt de hitte met de minuut stijgen vanaf de zon opkomt. dan zijn we nog een wandeling gaan maken. allemaal 1 grote toeristenatractie maar echt echt de moeite.

Nu zitten we in Swakopmund dicht bij de Skeletoncoast, nog niet veel gezien, maar Swakopmund zelf is op het eerste zicht teleurstellend. dus snel terug de auto in!

stéphanie